مدح و مناجات با حضرت علی علیه‌السلام
پیـغـمـبـران عـرش نـشین در تحـیـُرند بر ساحتِ مقـام شما غـبطه می خورند نـوح نـبـی بـرایِ مـدارایِ سـرنـوشت بر بادبانِ کشتیِ خود «یاعـلی» نوشت نـور محـبـت تو به یـونـس حـیـات داد او را ز دخـمـۀ دلِ مـاهـی نـجـات داد مـوسـی برای مـعجـزۀ ادعـای خویش با ذکر یاعلی به زمین زد عصای خویش داوود اگر صدایِ خوشی دارد از شماست او ذاکـر بـزرگـتـریـن هیـئتِ خـداست لـقـمـان نشست محضرتان و فخـیم شد او پـایِ مـنـبـر سـخـنـانت حـکـیـم شـد یـعـقـوب با تـوسـلِ بر تو شـفـا گرفت بر چشم، خاکِ پایِ تو را توتیا گرفت یـوسف اگر ز چـاهِ حسادت رهیده شد با یک نخ ازعبایِ تو بیرون کشیده شد باد صبایِ مُلک سلیمان، شمیـم توست قـالـیـچـۀ پـرنـدۀ او هـم گـلـیـم تـوسـت ذکر لبانِ صالح و ادریس یا علی ست پـیـر طـریـقِ بـنـدگـی أنـبـیا علی ست |